Omdat ze van Joodse afkomst was, moest Barbara tijdens de bezetting van Frankrijk door de nazi’s in de Tweede Wereldoorlog met haar familie onderduiken. In het boek “Il était un piano noir” vertelt ze hierover. Na de oorlog hoorde een buurvrouw die muzieklerares was, haar zingen en zette zich in om er voor te zorgen dat zij haar zangtalent kon ontwikkelen. Ze kreeg zang- en pianolessen en schreef zich in bij de École Supérieure de Musique, een conservatorium. Door haar lengte, zwarte kleren, gitzwarte haren en bleek gezicht was ze een opvallende verschijning die de melancholie van de teleurgestelde liefde weergaf. Barbara heeft chansons vertolkt van diverse bekende zangers, zoals Jacques Brel en Georges Brasssens, maar ook van bijvoorbeeld Édith Piaf, Juliette Gréco.
In 1969 heeft zij in een musical gespeeld, maar zij is altijd muziek blijven maken.
In 1998 kwam een boek van haar uit waarin Barbara onder andere onthulde dat zij op haar 10e seksueel misbruikt werd door haar vader.
Zij werd op 23 november 1997 in het ziekenhuis opgenomen met ademhalingsproblemen en zij is een dag later op 24 november 1997 gestorven, op 67-jarige leeftijd.