Enkele jaren geleden bestond de abdij van Cadouin, een lief klein dorpje iets ten zuiden van de lijn Sarlat-Bergerac, in de Périgord pourpre (purper c.q. paars is in relatie tot de wijn die hier veel geproduceerd wordt), maar liefst 900 jaar.
Wij wonen in Salles de Cadouin, een hameau/gehucht 5 km van Cadouin verwijderd waar de stichter van de abdij, Géraud de Salles, geboren werd dus tijd om te proberen een tipje van de lijkwade van deze majestueuze abdij op te lichten, zo’n kans krijg je tenslotte maar eens in de, juist, 900 jaar. De oplettende lezer zegt nu “het is toch een tipje van de sluier oplichten?”, dat klopt maar in het geval van de abdij van Cadouin is het toch weer even anders, verder in het verhaal zal dit overduidelijk worden.
De snelle rekenaar heeft natuurlijk inmiddels al uitgerekend dat in 1115 de grondslag werd gelegd voor de abdij toen de uiterst gelovige Géraud zich geroepen voelde de struikrovers en andere goddelozen die rond het dorpje Cadouin het Bois (woud) de Bessède onveilig maakten, te gaan bekeren.
In 1117 schonk de bisschop van Puy een lijkwade die Jezus’ gezichtsafdruk zou bevatten aan de abdij.
In 1119 kwam de abdij onder de abdij van Pontigny te vallen, waardoor het een cisterciënzerabdij werd. Maar liefst twaalf monniken van de abdij van Cîteaux, waar Pontigny het tweede dochterklooster van was, kwamen naar Cadouin om zich in de abdij te vestigen. Voor hen werd het gele gedeelte zichtbaar op de plattegrond van foto 2 gereser-veerd. Het witte gedeelte, nu in gebruik als Mairie (gemeentehuis, tevens postkantoor), museum en jeugdherberg (een van de grootste van Europa) was de refter en slaapzaal van de lekenbroeders.