De wet die 14 juli tot een jaarlijkse feestdag maakte, werd aangenomen op 6 juli 1880. Hoewel 14 juli over het algemeen wordt geassocieerd met de bestorming van de Bastille in 1789, is het in feite 14 juli 1790, het Fête de la Fédération, dat al meer dan een eeuw officieel wordt herdacht in Frankrijk.

In 1789 werd op 5 mei “les États généraux” (Algemene Vergadering) bijeengeroepen, bestaande uit gekozen vertegenwoordigers van de adel, de geestelijkheid en de derde stand (de mensen die noch tot de adel, noch tot de geestelijkheid behoorden), als antwoord op grieven van koning Lodewijk XVI. Op 27 juni stemde de koning in met de bijeenkomst van de drie ordes, die zichzelf op 9 juli uitriepen tot “Assemblée Nationale Constituante” (Nationale Grondwetgevende Vergadering).

Tegelijkertijd concentreerden de koninklijke troepen zich rond Versailles en Parijs. Het ontslag van minister Necker op 11 juli en geruchten over de interventie van koninklijke troepen overtuigden de Parijse bevolking uiteindelijk om zich te organiseren en er werden oproepen gedaan om de wapens op te nemen.

In de ochtend van 14 juli trok een menigte ambachtslieden en winkeliers naar “les Invalides”, waar wapens lagen opgeslagen. De Parijzenaars trokken vervolgens naar de Bastille om buskruit te verzamelen. De gouverneur van het bolwerk besloot op de menigte te schieten en er volgde een dag vol schietpartijen. Het garnizoen gaf zich over en de gouverneur werd kort na de inname van de Bastille geëxecuteerd.

Een jaar later, op 14 juli 1790, werd de bestorming van de Bastille gevierd tijdens het Fête de la Fédération. Lokale federaties van nationale gardes, die in de zomer van 1789 in alle Franse provincies waren gevormd, verzamelden zich op de Champ-de-Mars om te marcheren en de eerste verjaardag van de bestorming van de Bastille en de vereniging van de Natie te vieren. In aanwezigheid van de koning en koningin werd een mis opgedragen door bisschop Talleyrand, gevolgd door de eedaflegging aan de koning, de natie en de wet.

Wanneer werd deze datum een feestdag?
Het was onder de Derde Republiek, op initiatief van de afgevaardigde Benjamin Raspail, dat de wet van 6 juli 1880 14 juli tot “Jour de Fête Nationale Annuelle” (jaarlijkse feestdag) maakte. Het enige artikel van deze wet geeft geen details, want de feestdag van 14 juli herdenkt zowel 14 juli, de bestorming van de Bastille in 1789 als het eerste Fête de la Fédération in 1790.

De invoering van een feestdag markeerde de verankering van de Republiek. De wet werd aangenomen na de Republikeinse overwinning in de parlementsverkiezingen van 1876 en het aftreden van president Mac-Mahon begin 1879, die werd vervangen door de Republikein Jules Grévy. De Republikeinen controleerden alle instellingen van het regime.

Waarom wordt er een militaire parade georganiseerd?
Sinds 14 juli de jaarlijkse feestdag is, speelt het leger een centrale rol in de festiviteiten. In 1880 stond er een militaire parade op de renbaan van Longchamp op het programma. 14 juli werd gekozen omdat het een evenement en een burgerlijke viering was die het volk en het leger samenbracht. Elk jaar werd er een militaire parade georganiseerd als onderdeel van de nationale festiviteiten.

En het was na de Eerste Wereldoorlog, op 14 juli 1919, dat de militaire parade plaatsvond op de Champs-Élysées (in 1919 met de “gueules cassées” gevolgd door de zegevierende geallieerde troepen en het Franse leger).

Daarna vond het defilé niet altijd plaats op de Champs-Élysées, zoals in 1979, toen het in Parijs werd gehouden tussen de Place de la République en de Place de la Bastille.

Wat zijn de andere symbolen en emblemen van de Republiek?
De Franse driekleurige vlag, het motto “Liberté, Égalité, Fraternité” en het volkslied La Marseillaise zijn emblemen en symbolen die grondwettelijk zijn erkend in artikel 2 van de Grondwet van 1958. La Marianne, le coq, le faisceau du licteur et le sceau (Marianne is de nationale personificatie van Frankrijk. Ze bekleedt een ereplaats in stadhuizen en rechtbanken. Ze symboliseert de ‘Triomf van de Republiek’, de Vrijheid en de Rede, en is als zodanig een verschijningsvorm van de vrijheidsgodin. Haar beeld staat op het Place de la Nation in Parijs), de haan, de lictorbalk (een oud Romeins symbool van het gezag van de hogere magistraten) en het zegel) vervolledigen de lijst van emblemen en symbolen die de Franse Republiek vertegenwoordigen.

vie-publique.fr