Wie ben ik?

Het was een zondagochtend. Mijn schoonouders kwamen op bezoek. Ik zag ze aankomen en ze liepen langs het raam waar twee prachtige gele planten stonden, die ik speciaal had gekocht. Na turquoise is geel mijn lievelingskleur. Ik word erg vrolijk van de kleur geel, dus zonder twijfel nam ik de twee planten uit de winkel mee en zette ze in de vensterbank. Ik zag dat mijn schoonouders er naar keken. Ze vinden ze vast ook erg prachtig. Ze kwamen binnen en zeiden mij gedag. Voorzichtig begonnen ze het gesprek. Mooie planten heb je Lindsey, we moeten je alleen wat vertellen. Dit zijn planten voor op het kerkhof en het is een beetje raar als je deze in je huis of buiten voor de deur zet. Het zijn planten voor overledenen. Daar kwam de klap. De leuke, vrolijke, mooie planten waren niet voor in huis, maar voor het kerkhof! Wat een domper. Ik baalde er enorm van. Aan de ene kant dacht ik van.. ach wat zal mij het… Aan de andere kant een soort van schaamte. Wat als iemand anders het ziet? De buurman, vrienden? Wat zullen ze denken?

Mijn schoonouders vertelden dat deze planten speciaal gekocht worden voor Toussaint. Dat is Allerzielen, een dag na Allerheiligen. Op deze dag worden de overledenen herdacht en brengt iedereen een bloemetje of plant mee naar het kerkhof.

Ik heb de planten uiteindelijk nooit meer gekocht, ondanks dat ik ze nog steeds erg mooi vind die Chrysanten.