Napoleon Bonaparte

Een nieuwe film!!
Napoleon 1ᵉʳ is een spectaculaire, actierijke film over de turbulente opkomst en ondergang van de beroemde Franse keizer Napoleon Bonaparte, gespeeld door Oscar®-winnaar Joaquin Phoenix.

Even een korte geschiedenis:
Napoleon Bonaparte (Ajaccio – Corsica), 15 augustus 1769 – Sint-Helena, 5 mei 1821), gedoopt als Napoleone di Buonaparte, was een Frans generaal en dictator tijdens de laatste regeringen van de Franse Revolutie. Als Napoleon I was hij van 2 december 1804 tot 11 april 1814 keizer der Fransen.  Napoleon was de tweede zoon van advocaat Charles Bonaparte en Maria Letizia Ramilo.

Napoleon Bonaparte verbleef vaak op Corsica na de dood van zijn vader in 1785 en nam vanaf het begin van de revolutie deel aan de politieke strijd op het eiland. Hij speelde een belangrijke rol bij de onderdrukking van de royalistische opstand in 1795 en werd benoemd tot commandant van het leger van Italië. In hetzelfde jaar trouwde hij met Joséphine de Beauharnais (zie ook informatie over haar op deze pagina).

Na de briljante Italiaanse campagne, waarin Bonaparte zich ontpopte als een groot strateeg en een bekwaam onderhandelaar, werd hij naar Egypte gestuurd om de Engelse route naar India af te snijden, maar toen hij hoorde van de interne en externe moeilijkheden van Frankrijk, keerde hij terug naar Parijs (waar hij “École militaire de Paris” bezocht had). Hij smeedde een complot tegen de “Directoire” (regime dat Frankrijk regeerde vanaf het einde van de Nationale Conventie (26 oktober 1795) tot 9 november 1799).
Verteerd door ambitie en belust op verovering kwam Bonaparte in 1799 aan de macht met “Le coup d’État du 18 Brumaire”.

Tien jaar na “la prise de la Bastille” (de bestorming van de Bastille) werd Napoleon “Premier consul de France”, daarna “Consul à vie” van 1802 tot 1804, voordat hij zichzelf uitriep tot “premier empereur des Français” op 2 december 1804 en regeerde van 18 mei 1804 tot 6 april 1814, daarna van 20 maart tot 22 juni 1815, onder de naam Napoleon Iᵉʳ. 

“Le Code civil des Français” (Burgerlijk Wetboek) werd afgekondigd op 21 maart 1804. Napoleon slaagde in waar alle regeringen voor hem hadden gefaald: het aannemen van een goed geschreven en gemakkelijk te interpreteren wetboek van burgerlijk recht, de triomf van geschreven recht over gewoonte. Hij was de drijvende kracht achter dit grote werk, dat werd bedacht en voorbereid door een groep vooraanstaande juristen, aan wie hij de middelen verschafte om te werken.

In het buitenland dwong hij Oostenrijk vrede te sluiten en sloot met Engeland de Vrede van Amiens, waarmee een einde kwam aan tien jaar oorlog in Europa. 

Zijn veroveringspolitiek voortzettend, trok hij ten strijde tegen de Europese machten. Na zijn mislukking tegen Engeland (1805) ontmantelde hij de continentale coalities (Austerlitz, 1805; Jena, 1806; Friedland, 1807) en sloot een verbond met Rusland en stelde een continentale blokkade tegen Engeland in. Hoewel de Spaanse Oorlog (1806-1814) een vreselijke beproeving bleek, tekende hij de Vrede van Wenen (1809) met Oostenrijk.

Nadat hij Josephine had verstoten, die niet in staat was om kinderen voor hem te baren (1809), trouwde hij met Marie-Louise van Habsburg-Lotharingen, met wie hij een jaar later een zoon kreeg, l’Aiglon, die hij koning van Rome maakte (→ Napoleon II).

Geconfronteerd met de strijdlustige houding van tsaar Alexander I lanceerde Napoleon in 1812 de Russische campagne, die eindigde met een rampzalige terugtocht (la Berezina). De keizer moest nog steeds het hoofd bieden aan een coalitie (Rusland, Pruisen, Oostenrijk) die eindigde in de nederlaag van Leipzig (1813) en vervolgens in de invasie van Frankrijk. Napoleon werd voor de eerste keer gedwongen af te treden (6 april 1814) en werd verbannen naar het eiland Elba. Nadat hij wist te ontsnappen, keerde hij terug naar Frankrijk (“les Cent jours”) maar hij moest opnieuw het hoofd bieden aan de coalitie en werd verslagen bij Waterloo (18 juni 1815). Vervolgens deed hij voor de tweede keer afstand.

Hij werd geïnterneerd in Sainte-Hélène en stierf daar op 5 mei 1821. Zijn as werd in 1840 teruggebracht naar Frankrijk en overgebracht naar Les Invalides.

Tweehonderd jaar na zijn dood blijft deze figuur, een van de beroemdste uit de Franse geschiedenis, sommigen fascineren vanwege zijn moed, durf en strategische geest, terwijl hij anderen boos maakt vanwege zijn buitensporige zin voor oorlog en zijn dictatoriale aard. 

Bron: Larousse en Wikipedia

Joséphine Bonaparte

Joséphine Bonaparte (1763-1814), Keizerin van de Fransen van 1804 tot 1809, was de grote liefde van Napoleon I. Door ontrouw komt ze verschillende keren dicht bij echtscheiding, maar omdat ze geen erfgenaam aan de keizer geeft, moet ze haar plaats overlaten aan Marie-Louise van Oostenrijk.
Haar leven was verre van gewoon: ze verloor haar eerste echtgenoot aan de guillotine, bouwde legendarische schulden op en wilde dieren liepen vrij rond in haar uitgestrekte tuinen.

Marie Josèphe Rose Tascher de La Pagerie groeide op op een suikerplantage die toen zij 3 jaar was werd verwoest door orkanen. Om het fortuin van de familie te herstellen, werd in 1777 haar jongere zus Catherine-Désirée, die pas 12 was, verloofd met Alexandre de Beauharnais. Maar toen ze stierf, nam de 16-jarige Joséphine haar plaats in en scheepte ze in naar Frankrijk. Zij en Alexandre trouwden in 1779 en uit het huwelijk werden twee kinderen geboren maar de verbintenis was niet gelukkig en dat resulteerde in een scheiding van tafel en bed, waarna Joséphine in een klooster ging wonen, de Abbaye de Penthemont in Parijs. Alexandre werd gearresteerd. Een maand later werd ook Joséphine gearresteerd. Ze bleef in de gevangenis tot een week nadat haar man in 1794 onder de guillotine ging. Toen ze werd vrijgelaten, een weduwe van 31 met twee kinderen, slaagde Joséphine erin de bezittingen van haar man terug te winnen en begon vervolgens liefdesaffaires met vooraanstaande politieke figuren. In 1795 ontmoette ze op 32-jarige leeftijd Napoléon Bonaparte, die zes jaar jonger was dan zij. Ze trouwden in 1796. Ze veranderde haar naam toen van Rose Beauharnais in Joséphine Bonaparte. Napoleon wilde een mannelijke erfgenaam hebben om de kroon van Bonaparte te erven. Ze gingen scheiden in 1810 omdat ze geen kinderen kon krijgen zodat Napoleon kon trouwen met Marie-Louis van Oostenrijk, van wie hij hoopte dat zij hem een erfgenaam zou geven. Napoleon verklaarde: “het is mijn wil dat Joséphine de rang en titel van keizerin behoudt, en vooral dat ze nooit twijfelt aan mijn gevoelens, en dat ze van mij houdt als haar beste en liefste vriend”.

Joséphine ging wonen in het Château de Malmaison, in de buurt van Parijs, waar ze haar beroemde rozentuin cultiveerde en kunst verzamelde. Ze werd een serieuze beschermheer van de kunsten en werkte nauw samen met beeldhouwers, schilders en binnenhuisarchitecten om haar unieke consulaire en keizerlijke stijl te ontwikkelen in het Château de Malmaison. Ze was ook een vooraanstaand kunstverzamelaar. Château de Malmaison werd ook uitgerust met een verwarmde orangerie die groot genoeg was voor 300 ananasplanten. Een andere kas werd verwarmd door een tiental kolenkachels. Ze kweekte meer dan 250 soorten rozen en de tuinen waren de thuisbasis van allerlei soorten dieren die in het wild rondliepen, waaronder kangoeroes, emoes, zwarte zwanen, zebra’s, schapen, gazellen, struisvogels, gemzen en een zeehond. In 1811 baarde Marie-Louise Napoléon II, waarmee ze de lijn van opvolging veiligstelde.

Terwijl Joséphine buitengewone interieurs en weelderige tuinen aan het creëren was, voerde Napoleon de Napoleontische oorlogen, die hij definitief verloor in 1814. De zegevierende geallieerden dwongen hem af te treden en verbannen hem naar Elba, 20 mijl uit de kust van Toscane, Italië. Zijn vrouw Marie-Louise vluchtte met hun zoon naar Oostenrijk.

Het verzoek van Joséphine om zich bij Napoleon in ballingschap te voegen, werd afgewezen en ze stierf kort daarna aan een longontsteking in Malmaison. Ze was 50 jaar oud. Ze werd begraven op het kerkhof van Saint-Pierre-Saint-Paul in Rueil-Malmaison.

 

Museum Napoleon

Een afstammeling van Napoleon stelt de laatste voorwerpen van de keizer tentoon in de Dordogne.

In Cendrieux in de Dordogne wordt de herinnering aan de keizer levend gehouden. In het museum, dat in 1999 werd opgericht, worden persoonlijke voorwerpen van Napoleon tentoongesteld. Dit museum is helemaal gewijd aan Napoleon! Het is eigendom van Beaudoin-Napoléon de Witt en biedt bezoekers een selectie persoonlijke voorwerpen, souvenirs van de keizerlijke familie. De familie gaf het grootste deel van deze collectie door aan de staat en de collectie is nu te vinden in de nationale musea van Compiègne, Malmaison en Fontainebleau, het Legermuseum, le musée de la Légion d’honneur en het geboortehuis in Ajaccio. Alleen de persoonlijke souvenirs van de familie worden in Cendrieux bewaard. En alle souvenirs die te zien zijn, zijn echt heel persoonlijke souvenirs.

La Pommerie, 24381 Val de Louyre et Caudeau (Cendrieux)